پس از هشدار رئیس کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی و تأکید وی بر برخورد قاطعانه با تخریب کنندگان باغ گیاه شناسی نوشهر، شماری از نمایندگان تشکل‌های زیست محیطی با مراجعه به استانداری مازندران خواستار مصون ماندن این باغ ارزشمند شدند.
اما نقطه عطف این اعتراضات، بیانیه‌ای است که طی آن از رهبر معظم انقلاب برای نجات باغ گیاه شناسی نوشهر استمداد شده است. تشکل‌های زیست محیطی شمال کشور با صدور این بیانیه امید بسیاری برای نجات این باغ دارند.
بخشی از این بیانیه که به امضای شماری از تشکل‌های زیست محیطی رسیده و امضای آن همچنان ادامه دارد به شرح زیر است: «من خواهش می‌کنم مسئولینی که در بخش‌های مختلف هستند، به این نکته توجه کنند که نگاه به مسئله محیط زیست سالم، نگاه به مسئله جنگل‌ها، نگاه‌های اصلی است؛ اینها را در متن برنامه‌ها، در مجاری همه برنامه‌های زندگی بگنجانند.» (از بیانات مقام معظم رهبری در مراسم آغاز به ساخت بوستان ولایت تهران – بهار ۱۳۹۰)
باغ گیاه‌شناسی نوشهر در آستانه تعدی و تجاوزی دیگر قرار گرفته و بیم آن می‌رود تا به سرعت و به بهانه توسعه بندر تجاری نوشهر، خراشی جبران ناپذیر را تحمل کند. این مجموعه بی‌نظیر علمی – پژوهشی که سنگ بنایش به سال ۱۳۱۰ و تأسیس ایستگاه تحقیقات نوشهر برمی‌گردد، دارای درختانی چون بلند مازو، نمدار، توسکا و ممرز با قدمتی بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ سال است و به عنوان دیرینه ترین باغ گیاه شناسی ایران و یک اثر طبیعی ملی، دارای شماره ثبت ۱۷۷۹۵ در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور است.
داستان تجاوز به این باغ به بهانه راه دسترسی بندر نوشهر به کمربندی نوشهر از سال ۱۳۸۱ شروع شد و با توجه به اینکه متأسفانه ارزش‌های این باغ خیلی بیان نشده و در سطح شهر و استان خیلی به آن پرداخته نشده بود، به‌عنوان باغی دیده شد که چه بسیار است مانند آن در سراسر خطه سر سبز مازندران!
تاکنون ده‌ها جلسه در سطح کشور و استان و شهرستان برگزار شد و ساعت ها وقت افراد و مدیران در سطوح مختلف صرف بحث در این زمینه شد، ولی یکی نپرسید: آیا سازمان بنادر راهی غیر از گذر از باغ را بررسی و برآورد هزینه کرده است؟ آیا این برآورد را برای مصوب کردن مطرح کرده، ولی دولت مخالفت نموده؟ چرا به نظر مشاور زیست محیطی پروژه اعتنایی نکردند؟ آیا راه گذر از باغ با ۱۰ سال بحث و بررسی گران‌تر از راه های دیگر نیست؟
چرا سازمان بنادر حاضر نمی‌شود جواب دهد چرا راه آهن نه؟ چرا نمی‌توان پل را از شمال به جنوب احداث کرد؟ چرا یک گروه مهندس این گزینه‌ها را بی‌طرف بررسی نمی‌کند تا بهترین گزینه را برای عزت میهن اسلامی انتخاب کند؟ ما جمعی از اعضای تشکل‌های مردم نهاد استان‌های شمالی کشور از مقام معظم رهبری تقاضا داریم جلوی این ویرانی جبران ناپذیر را گرفته و اجازه ندهند تا این سرمایه‌های بی‌بدیل، نابود شوند.
منبع: همشهری
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
نویسنده: 
